W okresie wzrastania u dzieci i młodzieży do 18. roku życia w celu oceny stanu odżywienia stosuje się tablice i siatki centylowe odpowiednie dla wieku i płci badanych, uwzględniające normy dla określonej populacji, regionu czy obszaru geograficznego. Badacze europejscy są zdania, że BMI w przedziale 85–95 centyla upoważnia do rozpoznania nadwagi, a powyżej 95 centyla – otyłości. W Polsce najczęściej stosowane są siatki centylowe opracowane w Instytucie Matki i Dziecka przez Palczewską i Niedźwiedzką, według których nadwagę stwierdza się przy BMI w zakresie 90–97 centyla, a otyłość przy BMI powyżej 97 centyla, w odniesieniu do wieku i płci. Siatki centylowe można stosunkowo łatwo znaleźć w Internecie. Konsekwencje nadwagi i otyłości są bardzo poważne i odnoszą się do wszystkich układów ciała człowieka. W praktyce fizjoterapeuty najważniejsze będą powikłania dotyczące układu ruchu. Szczególnie trzeba się koncentrować na postawie i zaburzeniach w obrębie układu ruchu związanych z nadmierną masą ciała. Badanie dziecka z nadwagą i otyłością nie rożni się od typowego badania fizjoterapeutycznego dziecka. Należy zacząć od przeprowadzenia wywiadu z rodzicem lub opiekunem, aby mieć informację o ewentualnych przeciwwskazaniach do ćwiczeń. Trzeba zwrócić uwagę na ewentualne zaburzenia endokrynologiczne (cukrzyca), płucne (astma) oraz sercowo-naczyniowe (nadciśnienie). Badanie funkcjonalne zaczyna się zawsze od oglądania. U dziecka z nadwagą w widoku z przodu i z tyłu zwykle ewidentna jest znacznego stopnia koślawość lub szpotawość kolan związana z chorobą Blounta (jałowa martwica kłykcia przyśrodkowego kości piszczelowej).