Postępowanie rehabilitacyjne po zabiegu artroskopii stożka rotatorów

Z publikacji dowiesz się:

• Czym jest stożek rotatorów oraz jakie są przyczyny i objawy jego uszkodzenia?
• Jak się diagnozuje i ocenia uszkodzenie pierścienia rotatorów?
• Kiedy stosuje się leczenie zachowawcze, a kiedy wdraża się leczenie operacyjne?
• Jak przebiega prawidłowe postępowanie rehabilitacyjne po operacji artroskopii stożka rotatorów?
• Jakie formy terapii się stosuje?

Publikacja ta stanowi kompleksowe omówienie charakterystyki, diagnostyki i metod rehabilitacji po zabiegu artroskopii stożka rotatorów. Posłuży ona zarówno fizjoterapeutom, jak i pacjentom indywidualnym. Ponadto otrzymasz szczegółowy, rozplanowany czasowo protokół postępowania rehabilitacyjnego dla uszkodzeń o różnym stopniu zaawansowania - wyróżniono środki ostrożności, dozwolone czynności oraz zalecane ćwiczenia.

Spis treści:

Postępowanie rehabilitacyjne po zabiegu artroskopii stożka rotatorów 5

Charakterystyka uszkodzeń stożka rotatorów 5

Objawy 6

Diagnostyka 6

Leczenie 7

Postępowanie pooperacyjne 8

Protokół postępowania rehabilitacyjnego pooperacyjnego dla typu I, II 9

Protokół postępowania rehabilitacyjnego dla typu III 13

Piśmiennictwo 16

Leczenie

W początkowym etapie choroby stosuje się leczenie zachowawcze, niezależnie od stopnia uszkodzenia. Etap ten ma na celu zmniejszenie lub wyeliminowanie stanu zapalnego, zwiększenie siły i wytrzymałości mięśni pierścienia rotatorów, a także poprawę czynnego i biernego zakresu ruchu. W procesie usprawniania wykorzystuje się podstawowe zabiegi rehabilitacyjne, fizykoterapię, leki przeciwzapalne (w tym zastrzyki steroidowe oraz z kwasem hialuronowym) oraz kładzie się nacisk na odpoczynek pacjenta. Okres ten powinien trwać od 6 tygodni do 3 miesięcy. W momencie kiedy postępowanie zachowawcze nie przynosi pożądanych efektów, pacjenta kwalifikuje się do zabiegu rekonstrukcji stożka rotatorów. Należy pamiętać, iż przedłużanie etapu leczenia zachowawczego, bez oczekiwanych efektów poprawy, powyżej 3 miesięcy, może prowadzić do pogorszenia stanu pacjenta (3, 4, 10).

Podstawą powodzenia zabiegu artroskopii jest dokładna wiedza na temat anatomii stawu barkowego oraz jego mięśni otaczających staw. Zdecydowaną zaletą zabiegu jest mniejsza inwazyjność w porównaniu do metody konwencjonalnej. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia powikłań pooperacyjnych przyczynia się także do mniejszego uszkodzenia mięśnia naramiennego, zmniejszenia prawdopodobieństwa uszkodzenia nerwu pachowego, a także nie pozostawia rozległych blizn. Pacjenci odczuwają mniejszy ból pooperacyjny i mogą opuścić szpital w dniu przeprowadzenia zabiegu [3, 4, 10).

Wskazania do zabiegu artroskopii stożka rotatorów (3,11]:

• utrzymujący się ból, pomimo zastosowania leczenia zachowawczego,

• znaczna bolesność przy ruchach czynnych rotacji zewnętrznej i wewnętrznej,

• znaczna atrofia mięśniowa,

• częściowe lub całkowite przerwanie entezy ramiennej,

• zapobieganie pociągania głowy kości ramiennej w górę, co może powodować jej kolizję z innymi strukturami kostnymi stawu,

• uprawianie sportu,

• praca zawodowa, która wymaga całkowitej sprawności kończyny.

Postępowanie pooperacyjne

Istotną kwestią w postępowaniu pooperacyjnym jest uświadomienie pacjenta przed zabiegiem artroskopii o ograniczeniach związanych z wykonaniem zabiegu oraz w okresie powrotu do pełnej sprawności. W zależności od rodzaju i wielkości uszkodzenia, czas powrotu do czynności życia codziennego zajmuje okres 6-12 miesięcy [4].