Etap I obejmuje wywiad, analizę zdjęcia RTG oraz badanie kliniczne pacjenta. W wywiadzie dopytujemy, czy ciąża przebiegała bez powikłań, czy poród był naturalny, czy cesarskie cięcie, ile punktów w skali Apgar dostało dziecko oraz jaki był rozwój w pierwszym roku życia (czy rozwój lokomocji był prawidłowy). Istotne jest dopytanie, czy ktoś z rodziców miał skoliozę lub chorobę Scheuermanna i jaki był przebieg tej choroby. Kolejne pytanie dotyczy okresu, kiedy zauważono skoliozę u dziecka oraz tego, co do tej pory było w tym kierunku zrobione – jakie metody terapeutyczne były wykorzystane i jakie były tego rezultaty. W przypadku starszych dziewczynek należy dopytać, czy już miesiączkują, jeśli tak, to od kiedy. Jest to bardzo istotne w celu określenia możliwości progresji skoliozy bądź jej wykluczenia. Skoliozy najbardziej progresują rok przed wystąpieniem pierwszej miesiączki i około 6–10 miesięcy po jej wystąpieniu.
Wiek kalendarzowy, wielkość kąta skrzywienia i Risser (stopień dojrzałości kostnej) to czynniki, które (wraz z występowaniem lub nie miesiączki) mają ważny wpływ na możliwości progresji skoliozy.
Analiza zdjęcia RTG – należy wyznaczyć kręgi szczytowe i krańcowe skoliozy pierwotnej i wtórnej, zmierzyć wartość kąta Cobba za pomocą plurimetru Rippsteina lub skoliometru (w przypadku mniejszych skolioz), kąt rotacji kręgów szczytowych według Perdriolle'a, odczytać stopień dojrzałości kostnej, sprawdzić ustawienie talerzy biodrowych (symetria, asymetria, rotacja) oraz poziom ustawienia głów kości udowych w przypadku skrótu kończyny dolnej. Sprawdzamy również, czy są jakieś wady wrodzone kręgów lub żeber oraz czy kręgosłup jest skompensowany poprzez rzutowanie pionu ze środka kości potylicznej na kość krzyżową.
Badanie kliniczne – pacjent staje tyłem do terapeuty, stopy ustawione na szerokość bioder. Terapeuta wyznacza linię wyrostków kolczystych, następnie rzutuje pion ze szczytu środka kości potylicznej na szparę pośladkową. Za pomocą linijki mierzy odległość pionu od szpary pośladkowej, odległość pionu od szczytu skoliozy pierwotnej i wtórnej, odległość brzegu przyśrodkowego obu łopatek od pionu (w okolicy kąta dolnego) oraz poziom ustawienia łopatek mierzony za pomocą linijki i skoliometru.
