Profilaktyka
Zalecenia przy stopie płasko-koślawej
• stosujemy ćwiczenia mające na celu wzmocnienie mm. osłabionych i usunięcie przykurczów,
• dążymy do zmniejszenia masy ciała, w przypadku nadwagi,
• w czasie dnia dążymy do zmniejszenia możliwie w jak największym stopniu pozycji stojącej,
• wprowadzamy naukę poprawnego chodu,
• chodzenie, bieganie boso po urozmaiconym terenie i podłożu, jak w lesie, łące, plaży, żwirze,
• kąpiele w ciepłej wodzie z dodatkiem soli,
• jazda na rowerze,
• chodzenie na palcach,
• podnoszenie palcami stóp różnych przedmiotów,
• chodzenie na zewnętrznych krawędziach stóp,
• pływanie stwarzające warunki pracy mięśni nóg w odciążeniu, szczególnie kraul, z uwagi na lepsze ułożenie stopy,
• gimnastyka korekcyjna, artystyczna,
• obuwie specjalne i wkładki ortopedyczne [5, 6].
Zaopatrzenie ortopedyczne
U dzieci stosuje się najczęściej obuwie z tzw. obcasem Thomasa, supinującym tyłostopie, powodując zwiększone obciążenie strony wewnętrznej stopy. Optymalnie wysoka cholewka oraz zapiętek w tych butach musi być szczególnie mocny i odpowiednio dopasowany, aby nie dopuścić do zniekształcenia obuwia, z uwagi na zwiększony nacisk na ścianę buta. Obcas Thomasa podwyższa część podeszwy buta o kilka milimetrów w celu zmiany sposobu obciążania stref wzrostowych kończyny dolnej. Poszerzony oraz wydłużony ku przodowi po stronie przyśrodkowej zwiększa pole oparcia stopy, w kierunku przyśrodkowym. Obcas z supinacją ma za zadanie przyspieszenie tempa wzrostu po bardziej obciążanej stronie przyśrodkowej oraz zachować szybkość wzrostu kończyny dolnej od bocznej strony [5, 7, 8].
Wkładki ortopedyczne – stosuje się w okresie niewydolności mięśniowo-więzadłowej. Ich oddziaływanie jest wyłącznie objawowe, przeciwdziałają dalszemu pogorszeniu deformacji przez zapewnienie stopie właściwej konfiguracji. Niezbędne przy zaleceniu wkładek jest stosowanie specjalnych ćwiczeń ruchowych, bowiem wkładki unoszą biernie sklepienie stopy, uciskają i rozciągają mięśnie oraz więzadła, napinając łuk podłużny, co w efekcie pozbawia mięśnie możliwości pracy, w czasie której mogłyby się wzmocnić, powodując ich niedokrwienie i w efekcie jeszcze większe osłabienie [5, 7, 8].
Profilaktyka Zalecenia przy stopie płasko-koślawej • stosujemy ćwiczenia mające na celu wzmocnienie mm. osłabionych i usunięcie przykurczów, • dążymy do zmniejszenia masy ciała, w przypadku nadwagi, • w czasie dnia dążymy do zmniejszenia możliwie w jak największym stopniu pozycji stojącej, • wprowadzamy naukę poprawnego chodu, • chodzenie, bieganie boso po urozmaiconym terenie i podłożu, jak w lesie, łące, plaży, żwirze, • kąpiele w ciepłej wodzie z dodatkiem soli, • jazda na rowerze, • chodzenie na palcach, • podnoszenie palcami stóp różnych przedmiotów, • chodzenie na zewnętrznych krawędziach stóp, • pływanie stwarzające warunki pracy mięśni nóg w odciążeniu, szczególnie kraul, z uwagi na lepsze ułożenie stopy, • gimnastyka korekcyjna, artystyczna, • obuwie specjalne i wkładki ortopedyczne [5, 6]. Zaopatrzenie ortopedyczne U dzieci stosuje się najczęściej obuwie z tzw. obcasem Thomasa, supinującym tyłostopie, powodując zwiększone obciążenie strony wewnętrznej stopy. Optymalnie wysoka cholewka oraz zapiętek w tych butach musi być szczególnie mocny i odpowiednio dopasowany, aby nie dopuścić do zniekształcenia obuwia, z uwagi na zwiększony nacisk na ścianę buta. Obcas Thomasa podwyższa część podeszwy buta o kilka milimetrów w celu zmiany sposobu obciążania stref wzrostowych kończyny dolnej. Poszerzony oraz wydłużony ku przodowi po stronie przyśrodkowej zwiększa pole oparcia stopy, w kierunku przyśrodkowym. Obcas z supinacją ma za zadanie przyspieszenie tempa wzrostu po bardziej obciążanej stronie przyśrodkowej oraz zachować szybkość wzrostu kończyny dolnej od bocznej strony [5, 7, 8]. Wkładki ortopedyczne – stosuje się w okresie niewydolności mięśniowo-więzadłowej. Ich oddziaływanie jest wyłącznie objawowe, przeciwdziałają dalszemu pogorszeniu deformacji przez zapewnienie stopie właściwej konfiguracji. Niezbędne przy zaleceniu wkładek jest stosowanie specjalnych ćwiczeń ruchowych, bowiem wkładki unoszą biernie sklepienie stopy, uciskają i rozciągają mięśnie oraz więzadła, napinając łuk podłużny, co w efekcie pozbawia mięśnie możliwości pracy, w czasie której mogłyby się wzmocnić, powodując ich niedokrwienie i w efekcie jeszcze większe osłabienie [5, 7, 8].
