Pies motywuje pacjentów do pracy, dzięki czemu zauważalna jest zmiana zachowań i aktywności dzieci, która z początku przejawia się tylko w obecności czworonoga, a z czasem jest zauważalna w innych sytuacjach. Odpowiednia motywacja dziecka do pracy z terapeutą powoduje zwiększoną chęć podejmowania zadania, które jest przed nim stawiane. Pomimo występowania ograniczeń wynikających z dysfunkcji i związanych z tym trudności udaje się utrzymać aktywność, co następnie powoduje uzyskanie pożądanego efektu czyli aktywizację określonej sfery.
Bardzo ważną rolę w terapii odgrywa stała mobilizacja do zakończenia podjętego zadania. Czasami wystarczy sama obecność psa jako „obserwatora”, ponieważ dzieci chcą pokazać zaprzyjaźnionemu zwierzęciu, jak dzielnie wykonują zadanie, które zostało przed nimi postawione.
Podczas zajęć kynoterapii/dogoterapii terapeuta może namówić dziecko do opisania tego, co w danej chwili czuje, a także tego, co mogą odczuwać inni. Pies odgrywa bardzo istotną rolę w przypadku terapii dzieci niepełnosprawnych. Odpowiednio przygotowany do roli terapeuty pomaga dziecku w wykonywaniu czynności dnia codziennego (otwiera drzwi, podaje niezbędne przedmioty), pełni funkcję przewodnika.
Pies potrafi zmotywować również do aktywności ruchowej, np. przynosząc dziecku piłkę, nie kładzie jej na kolanach lecz na podłodze, tylko po to, aby dziecko samo po nią sięgnęło i samodzielnie wykonało ruch.