Fizjoterapia dzieci z przepukliną oponowo-rdzeniową

Z publikacji dowiesz się:

• Jakie są przyczyny powstania przepukliny oponowo-rdzeniowej u dziecka i kiedy można ją zdiagnozować?
• Jakie są związane z nią objawy w zależności od jej położenia?
• Kiedy przeprowadza się operację zamknięcia przepukliny?
• Jak układać i pielęgnować dziecko po operacji?
• Jakie są metody rehabilitacji i fizjoterapii dzieci urodzonych z przepukliną?
• Jakie ćwiczenia usprawniające powinno się wykonywać w domu?
• Jak uczyć dzieci samodzielności i stabilności w ruchach?
• Jak budować napięcie mięśniowe?
• Jak uczyć je zmiany pozycji i chodzenia?
• Jak korygować ustawienie kręgosłupa?
• Jakie ćwiczenia na niestabilnym podłożu warto wykonywać i dlaczego?

Łącznie otrzymasz aż 71 przykładów różnego rodzaju ćwiczeń wzmacniających, korygujących, stabilizujących i rozwijających. Opisy i wskazówki są opisane zrozumiałym i precyzyjnym językiem oraz opatrzone zdjęciami. Niektóre z ćwiczeń wymagają przyborów, takich jak piłka czy wałek, ale większość można wykonać w domu bez żadnych akcesoriów lub z wykorzystaniem przedmiotów codziennego użytku, jak np. krzesło.

Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w ebooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości. Ebook okaże się przydatny zarówno fizjoterapeutom, jak i opiekunom małych pacjentów.

Spis treści:

Przepuklina oponowo-rdzeniowa 5

Poziomy występowania przepukliny i zaburzenia towarzyszące 7

Postępowanie we wczesnej interwencji w środowisku domowym 10

Propozycje stymulacji terapeutycznych w nauczaniu umiejętności ruchowych 18

Przykłady ćwiczeń stabilizujących dolny odcinek kręgosłupa 24

Ćwiczenia z wykorzystaniem płaszczyzn niestabilnych 32

Przykładowe stymulacje dla zwiększenia koordynacji mięśniowej w pozycji pionowej i chodzenie 38

Piśmiennictwo 45

Kinesiology Taping – plastrowanie dynamiczne w neurologii 46

Postępowanie we wczesnej interwencji w środowisku domowym

Dziecko z przepukliną oponowo-rdzeniową objęte jest wielospecjalistyczną opieką medyczną od pierwszych dni życia. Początkowo najważniejsze jest dla niego zamknięcie przepukliny. W dzisiejszych czasach, kiedy w badaniu ultrasonograficznym po trzecim miesiącu ciąży i później można już wykryć obecność wady dysraficznej, operację zamknięcia przepukliny wykonuje się już u dziecka w łonie matki. Częściej jednak operację, polegającą na pokryciu przepukliny oponą twardą, mięśniami i skórą, wykonuje się w ciągu 24 godzin po urodzeniu. Jeśli przepuklina ma charakter „zamknięty”, operacja ma miejsce w okresie 3–6 miesięcy po porodzie [5].

Następnie zakładany jest opatrunek. W związku z tym dziecko powinno być kładzione na brzuchu. Pozycja na brzuchu zapobiega tworzeniu przykurczów w obrębie stawów biodrowych, ułatwia wypróżnianie. Dodatkowo, pomiędzy kończynami dolnymi umieszczana jest niewielka poduszka, jeśli umiejscowienie przepukliny (uszkodzenie neurosegmentów L3–L4) może predysponować do przykurczu przywiedzeniowego czy do zwichnięć stawów biodrowych [6].

Niezwykle istotne jest zadbanie od samego początku o prawidłowe ustawienie kończyn dolnych także u dzieci, u których uszkodzone są wyższe neurosegmenty (piersiowe lub górne lędźwiowe), dlatego stosuje się bandażowanie lub śpiworki, które mają ograniczyć nadmierną rotację zewnętrzną oraz odwiedzenie.

Ważne jest także takie układanie stóp, aby nie utrwalać patologicznego ułożenia i nie powodować zniekształceń strukturalnych.

Niezwykle istotne dla receptorów dotyku jest także wykonywanie delikatnego masażu całego ciała, w tym porażonych kończyn. Dodatkowo wykonuje się bardzo delikatne dociski stawów w ich fizjologicznych osiach, aby stymulować receptory czucia głębokiego. 

Takie postępowanie, wraz z włączeniem:

• częstej zmiany pozycji (leżenie głównie na brzuchu, ale także na plecach, po zabliźnieniu się rany oraz, jeśli zezwoli lekarz, również na boku – przy braku zmian w obrębie stawów biodrowych),
• dbania o skórę,
• zapobiegania infekcjom (oprócz przestrzegania higieny – używanie rękawiczek winylowych lub silikonowych),
• cewnikowanie (co 4 do 6 godzin),
• należy wdrożyć także do postępowanie w środowisku domowym.