W okolicy zerwanego ścięgna może pojawić się wysięk pourazowy, a także podskórne i śródskórne wylewy krwi widoczne jako przebarwienia. W badaniu palpacyjnym można ocenić podwyższoną temperaturę, bolesność przy ucisku, wielkość wysięku oraz trzeszczenia. Jeśli wysięk nie jest zbyt duży, to pod palcami można wyczuć obszar guzkowaty oraz przerwę w ciągłości ścięgna [19, 20).
Postępowanie lecznicze
Celem uzyskania optymalizacji funkcji oraz siły ścięgna piętowego, poprzez przywrócenie jego długości i napięcia, stosuje się dwie metody postępowania leczniczego: zachowawczą i operacyjną. Obydwie metody mają racjonalne uzasadnienie i wybierane są w sposób indywidualny stosownie do warunków, jakie musi spełniać pacjent do operacji. Wybór metody leczenia wciąż jest przedmiotem kontrowersji [21, 22). Przy całkowitym przerwaniu ścięgna Achillesa leczeniem z wy" boru jest zazwyczaj metoda operacyjna z następowym unieruchomieniem przez 6 tygodni, w przypadkach szczególnych (rzadko) stasuje się także metodę zachowawczą w postaci gipsu na okres 6-8 tygodni [23]. Decyzję o leczeniu zachowawczym podejmuje się jedynie w przypadku niecałkowitych zerwań ścięgna, nieprzekraczających zdaniem niektórych autorów 1/2 obwodu ścięgna oraz jeśli dochodzi do zbliżenia końców ścięgna w zgięciu podeszwowym stopy do kąta 20°. W przypadkach kiedy pozostaje oddalenie końców ścięgna pomimo zgięcia podeszwowego, leczenie zachowawcze nie przynosi zamierzonych efektów, a wybierana metoda leczenia pozostaje operacja [22]. Leczenie wstępne polega na unieruchomieniu kończyny w ortezie lub szynie gipsowej podudziowej, w ustawieniu komfortowego zgięcia podeszwowego, stosowaniu zimnych kompresów, wyższym ustawieniu kończyny i rozpoczęciu poruszania się za pomocą kul [21, 24, 25). Do niedawna inną metodą leczenia wstępnego by to zastosowanie opatrunku gipsowego stopowo udowego z ustawieniem stopy w zgięciu podeszwowym lub zastosowanie gipsu okrężnego z ustawieniem końskim stopy i zgięciem w stawie kolanowym [24, 25).
