W okresie dynamicznego skoku organizmu, wielokrotnie dochodzi do pojawienia się nadrzędnych objawów klinicznych. W układzie kostno-szkieletowym wyróżnia się: nieproporcjonalny rozwój kości długich kończyn, powodujący nieprzeciętny wzrost; dolichostenomelię - wydłużenie kończyn górnych i dolnych; dolichocefalię wydłużenie czasz czaszki, niewykluczone wcięcie lub wydłużona szczęka dolna, co może powodować regularne problemy stomatologiczne; dolichodaktylię - wydłużenie paliczków (długie, smukłe palce); de- formacje w konstrukcji klatki piersiowej; wady kręgosłupa w na- stępstwie niewłaściwej budowy, szybko rozwijającego się kośćca lub wyczerpanie mięśni grzbietu np. skoliozy; arachnodaktylię (pająkowatość palców) - nieproporcjonalne, wydłużone, cienkie palce dłoni w porównaniu do kości śródręcza i nadgarstka; koślawość kolan; płaskostopie; wiotkość stawów czy nawykowe zwichnięcia rzepki [9, 38, 46]. Objawy kliniczne dotyczące układu sercowo-naczyniowego: nie- prawidłowy wzrost światła aorty, skłonność do tętniaka aorty, nie- miarowość serca [45]. Patologie w układzie wzroku obejmują: krótkowzroczność, podwichnięcia soczewki, odwarstwienie siatkówki, niebieskie twardówki, brak rzęs, zaćma i wrodzona retinopatia [2]. Leczenie Zespołu Marfana Zespół Marfana, to schorzenie przewlekłe i nieuleczalne. Terapia farmakologiczna polega na przyjmowaniu leków intensyfikujących tkankę łączną w sercu, leki przeciwarytmiczne oraz beta-blokery. Farmaceutyki, wykorzystane w arytmii serca prowadzą do podwyższenia lub redukowania częstości akcji serca oraz powstrzymują formowanie się bodźców. Zadaniem ostatniej grupy leków jest opóźnienie patologicznych zmian aorty oraz minimalizowanie zagrożenie rozszerzenia aorty [33, 47]. Leczenie operacyjne, a także kontrolę ambulatoryjną powinno się wiązać z systematyczną opinią kardiologiczną i okulistyczną. Stanowi to istotę zapobiegania niebezpiecznym dla życia, jak również zdrowia, komplikacjom ze strony układu krążenia i wzroku [45]. W postępowaniu rehabilitacyjnym wykorzystuje się gorsety typu CTLSO (szyjno-piersiowo-lędźwiowo-krzyżowy), których celem jest zrównoważenie kręgosłupa w odcinku C3-L5 lub C1-L5 [38].
