KŁADZENIE I PODNOSZENIE
Dziecko, otoczone naszymi rękami, leży na boku. Powoli przenosimy ciężar ciała malucha na rękę, która jest ułożona między nóżkami, pod jego tułowiem i barkiem. U większych dzieci nasza dłoń może znajdować się pod brzuchem i jego klatką piersiową. Drugą rękę powoli wysuwamy spod główki, tak aby swobodnie spoczęła na naszej dłoni. Stopniowo pochylamy się razem z dzieckiem w stronę stolika, utrzymując cały czas tę samą pozycję. Jedna ręka podtrzymuje ciężar tułowia, nóżek i rączek, a druga podtrzymuje i asAekuruje głowę. Trzymamy niemowlę blisko siebie, bokiem do podłoża, na które za chwilę je położymy. Ruch podnoszenia wykonujemy w odwrotny sposób. Aby dać dziecku poczucie symetrii, powinniśmy te czynności wykonywać raz na jedną, raz na drugą stronę.
Przyczyny asymetrii strukturalnej można podzielić na 3 grupy:
- uszkodzenie zmysłów: wzrok, słuch, przedsionek,
- przyczyny neurologiczne: nieprawidłowy rozwój OUN, urazy mózgowo-czaszkowe, niedotlenienie okołoporodowe, wylewy, wodogłowie,
- przyczyny ortopedyczne: dysplazja stawów biodrowych, zniekształcenia czaszki, ubytki w kończynach, Kiss Syndrom.
Ogólną zasadą pracy z pacjentem z asymetrią jest praca w symetrii. Wyjątek stanowią pacjenci neurologiczni, gdzie częściej pracuje się na stronie mniej używanej”.
Asymetria strukturalna ujawnia się bardzo szybko, dlatego trafiają do nas pacjenci głównie około 3. miesiąca życia.
Początkowo należy przeprowadzić wnikliwą obserwację pacjenta, już od momentu pojawienia się w gabinecie (sposób trzymania przez rodziców, leżenie w nosidełku). Warto pamiętać o tym, że częścią diagnozy i obserwacji jest również rozbieranie dziecka przez terapeutę, a nie przez rodzica. Niemowlę należy rozebrać do pieluszki, gdyż trzeba zaobserwować, czy asymetria dotyczy tylko ułożenia głowy, czy występuje również asymetria tułowia i kończyn.
Początkowo obserwuje się ruchy spontaniczne pacjenta w leżeniu na plecach i w leżeniu na brzuchu. Należy również sprawdzić, czy dziecko akceptuje pozycje bocznej jeśli nabyło umiejętność kontroli głowy sprawdzić reakcje nastawcze głowy, gdyż to daje bardzo ważną informację o skali problemu (im większa różnica między reakcją nastawczą po prawej i lewej stronie, tym większa asymetria). Tę pozycję wykorzystuje się również w terapii, aby dać dziecku doświadczenia z pozycji bocznej.
Oglądamy również fałdy skórne przy szyi. Jeśli po jednej stronie jest ich więcej lub są zaczerwienione, to również mamy pewność, że mamy do czynienia z asymetrią.
Sprawdzamy również reakcję na bodziec wzrokowy i słuchowy (nie jednocześnie) za pomocą np. zabawek w leżeniu na plecach. Ruch rozpoczynamy od linii środkowej dziecka, przechodząc na prawą i lewą stronę.
