Postępowanie rehabilitacyjne w uszkodzeniach nerwów obwodowych

Z publikacji dowiesz się:

• Jak dochodzi do uszkodzeń nerwów obwodowych?
• Dlaczego program rehabilitacji trzeba dobierać indywidualnie?
• Jaka jest klasyfikacja uszkodzeń nerwów obwodowych (wg Seddona i Sunderlanda)?
• Jakie są następstwa i objawy uszkodzenia nerwu obwodowego?
• Czym jest obwodowy ból neuropatyczny?
• Czym charakteryzują się zmiany wegetatywne?
• Jak diagnozuje się uszkodzenia obwodowego układu nerwowego?
• Jak przeprowadzić poszczególne badania diagnostyczne?
• Na co nakierowane jest postępowanie rehabilitacyjne?
• Jak przebiega rehabilitacja pooperacyjna, zachowawcza i w okresie odnerwienia i reinerwacji tkanek?
• Jakie metody fizjoterapeutyczne są stosowane?
• Jak przeprowadzać rehabilitację w uszkodzeniach splotu ramiennego?
• Jakie są rodzaje uszkodzenia splotu barkowego?

Publikacja jest kierowana zarówno do fizjoterapeutów, jak i do samych pacjentów, którzy chcą się doedukować w temacie swoich dolegliwości i przebiegu rehabilitacji.

Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w tym minibooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości. Publikacja stanowi cenną pomoc w procesie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji osób, które doznały uszkodzeń nerwów obwodowych.

Spis treści:

Postępowanie rehabilitacyjne w uszkodzeniach nerwów obwodowych 5

Podział uszkodzeń nerwów obwodowych 5

Przyczyny uszkodzeń nerwów obwodowych 7

Następstwa uszkodzenia nerwu obwodowego 8

Diagnostyka 10

Postępowanie rehabilitacyjne 15

Postępowanie rehabilitacyjne w uszkodzeniach splotu ramiennego 20

Podsumowanie 23

Piśmiennictwo 24

Postępowanie rehabilitacyjne

Rehabilitacja jest bardzo istotną składową kompleksowego leczenia neuropatii, która powinna być prowadzona od pierwszych dni po wystąpieniu urazu i zabiegu chirurgicznym [5, 6].

Celem postępowania rehabilitacyjnego w uszkodzeniach nerwów obwodowych jest odzyskanie funkcji, poprzez:

• przyspieszenie regeneracji nerwu;
• opóźnienie atrofii mięśni;
• utrzymanie pełnego zakresu ruchu w stawach kończyny porażonej;
• zapobieganie przykurczom mięśniowym i stawowym;
• zapobieganie wtórnym uszkodzeniom wiotko porażonych mięśni i struktur stawowych oraz wytworzeniu nieprawidłowych stereotypów ruchowych; dopasowanie odpowiedniego zaopatrzenia ortopedycznego dla ułatwienia funkcji [5, 6, 40).

Istotnym czynnikiem wpływającym na rokowanie i postępowanie lecznicze, jest zdolność obwodowego układu nerwowego do regeneracji uszkodzonych nerwów obwodowych i reinerwacji odnerwionych tkanek. Szybkość reinerwacji zależy od: stopnia i umiejscowienia uszkodzenia nerwu, długości uszkodzonego nerwu i wdrożonego postępowania [3, 5).

Przy całkowitym uszkodzeniu nerwu typu neurotmesis wg Seddona (stopień 4 lub 5 wg Sunderlanda), konieczna jest interwencja neurochirurgiczna - zszycie nerwu, gdyż zachowanie łączności komórki ruchowej z dystalnym odcinkiem nerwu jest warunkiem prawidłowego przebiegu reinerwacji. Proces regeneracji poprzedza zwyrodnienie Wallera trwające 40-50 dni. Włókna nerwowe regenerują się z szybkością 0,25 mm w odcinku bliższym, a w odcinku dalszym 1-1,5 mm do 3 mm na dobę w sprzyjających warunkach. Regeneracja trwa wiele miesięcy i nie przywraca pełnej funkcji [3, 4, 5, 41].

W przypadku uszkodzeń niepełnych typu axonotmesis czy neuropraxis, stosuje się leczenie zachowawcze, zapewniając jak najlepsze warunki do regeneracji nerwu [4, 5, 28].

Rehabilitacja pooperacyjna

W pierwszych dniach po leczeniu operacyjnym, w okresie unieruchomienia (do 10 dni) stosuje się tylko łagodne okłady cieplne, impulsowe pole magnetyczne, ćwiczenia oddechowe oraz ćwiczenia synergistyczne kontralateralne. Po kilku, kilkunastu dniach zwiększa się intensywność usprawniania ruchowego i stosowanych zabiegów fizykalnych. Po okresie 3-4 tygodni od zabiegu (po ewentualnym zdjęciu opatrunku gipsowego), można prowadzić zindywidualizowany, intensywniejszy program postępowania zachowawczego [4, 6, 41].