Postępowanie rehabilitacyjne w złamaniach kości przedramienia

Z publikacji dowiesz się:

• Jakie rodzaje złamań kości przedramienia można wyróżnić?
• Jakie są ich powikłania? Jakie czynniki opóźniają zrost?
• Jak poprawnie zdiagnozować złamanie?
• Jakie metody leczenia operacyjnego i nieoperacyjnego się stosuje?
• Jak wygląda postępowanie rehabilitacyjne i jakie techniki wykorzystuje?

Minibook ponadto dostarczy Ci przykładowy plan rehabilitacji w złamaniu dystalnego końca kości promieniowej oraz wyniki badań skuteczności danych metod leczenia. Dowiesz się też jakie mięśnie odpowiadają za wywołanie dolegliwości bólowych na danym obszarze kończyny górnej oraz poznasz zastosowanie kinesiotapingu w rehabilitacji złamań kończyny górnej. Publikacja ta stanowi kompleksowe omówienie charakterystyki, diagnostyki i metod leczenia, które posłuży zarówno fizjoterapeutom, jak i pacjentom indywidualnym.

Spis treści:

Postępowanie rehabilitacyjne w złamaniach kości przedramienia 5

Najczęstsze rodzaje złamań w obrębie przedramienia 5

Powikłania złamań 8

Leczenie złamań 9

Leczenie operacyjne 10

Leczenie nieoperacyjne 11

Postępowanie rehabilitacyjne 12

Przykładowy plan rehabilitacji wg Brotzmana i Wilka w złamaniu dystalnego końca kości promieniowej 14

Fizykoterapia 15

Masaż klasyczny 18

Masaż izometryczny 19

Masaż stawowy centryfugalny 19

Wybrane metody terapeutyczne 20

Podsumowanie 23

Piśmiennictwo 25

Postępowanie rehabilitacyjne

Wybór metody leczenia złamania kości przedramienia, unieruchomienie kończyny oraz czas zrostu kostnego mają kluczowy wpływ na dobór i metodykę postępowania rehabilitacyjnego.

Kinezyterapia

Zabiegi kinezyterapii rozpoczyna się bezpośrednio po ustąpieniu ostrych objawów bólowych. Leczenie obejmuje wszystkie wolne od unieruchomienia stawy, rozpoczynając od stawu barkowego, ćwicząc kolejno staw łokciowy, nadgarstkowy i stawy ręki (20).

Ćwiczenia stawu barkowego rozpoczyna się od ćwiczeń biernych, które pozwalają utrzymać naturalną elastyczność mięśni oraz zachować pamięć ruchową. Kolejno wdraża się ćwiczenia czynne wspomagane i czynne wolne, które poprawiają koordynację ruchowa, zwiększają wytrzymałość mięśniową oraz zapobiegają zanikom mięśni [20]. Ćwiczenia stawu promieniowo-nadgarstkowego w pierwszych dwóch tygodniach obejmują ćwiczenia bierne, czynne prowadzone i czynne wolne. Po upływie miesiąca włącza się delikatny opór. Ćwiczenia wykonuje się przy zgiętym stawie łokciowym w elewacji kończyny. Pacjenta zachęca się do wykorzystywania ręki w codziennych czynnościach, co pomoże skrócić okres rehabilitacji oraz zwiększyć siłę chwytu [20].

Usprawnianie stawów ręki rozpoczyna się od ćwiczeń biernych. Bierne wykonywanie ruchów zabezpiecza przed zrastaniem ścięgien z sąsiadującymi tkankami. W późniejszym okresie zaleca się pacjentowi globalne zginanie palców, ugniatanie plasteliny oraz ściskanie gumowej piłeczki [20]. Prawidłowo zachowane czucie proprioceptywne pozwala na wykonywanie świadomych ruchów, kontrolowanie pracy mięśni oraz określenie położenia danej części ciała bez kontaktu wzrokowego. Zaburzenie czucia głębokiego ręki może doprowadzić do utrudnienia funkcjonowania w życiu codziennym [22].

Korzystnie na kontrolę motoryczną stawu nadgarstkowego wpływają ćwiczenia izometryczne, ekscentryczne oraz koaktywacja (22]:

• Ćwiczenia izometryczne - wykonywanie ćwiczeń izometrycznych wzmacnia siłę osłabionych mięśni oraz przyspiesza proces gojenia się rany poprzez poprawę krążenia obwodowego. Ćwiczenia izometryczne wykonuje się w krótkim czasie po zabiegu chirurgicznym oraz w trakcie unieruchomienia kończyny. Wykonywane są w każdym kierunku, w którym zachodzi ruch w stawie [22, 23).