Usprawnianie po zwichnięciach w stawie łokciowym
Powstają najczęściej z mechanizmu pośredniego w wyniku upad- ku na wyprostowaną rękę. Często towarzyszą złamaniom kości tworzącym staw łokciowy. Po nastawieniu unieruchomienia zakłada się w opatrunku uciskowym z łuską gipsową do kąta 90-100° na 14 dni. Usprawnianie po złamaniach okolicy łokcia Złamania w obrębie łokcia dotyczą:
- dalszego odcinka kości ramiennej (złamania główki kości ramiennej),
- bliższych odcinków kości promieniowej (złamania głowy kości promieniowej),
- kości łokciowej (złamania wyrostka łokciowego kości łokciowej, złamania wyrostka dziobiastego kości łokciowej).
W następstwie złamań okolicy łokcia często dochodzi do uszkodzeń okolicznych tkanek miękkich. W zależności od złamania w leczeniu stosuje się wyciągi Zeno, nastawienie zachowawcze lub operacyjne. W okresie unieruchomienia stosuje się ćwiczenia czynne palców oraz ćwiczenia utrzymujące zakres ruchomości w stawie łokciowym oraz ćwiczenia ipsilateralne palców oraz stawu ramiennego, ćwiczenia izometryczne części dalszych. Z zabiegów fizykalnych stosuje się galwanizację wstępującą w celu pobudzenia krążenia oraz przewodnictwa nerwowego. Wykonujemy także ćwiczenia kontralateralne barku, łokcia oraz ręki w pełnym zakresie ruchów. Zaleca się także unoszenie całej kończyny górnej będącej jeszcze w opatrunku gipsowym. Będzie to wykazywać działanie przeciw- obrzękowe. Należy kontrolować także ukrwienie i unerwienie stawu.
Po zdjęciu opatrunku gipsowego, w momencie gdy u dziecka będzie widoczny obrzęk, należy zastosować ułożenie przeciwobrzękowe kończyny. Ponadto można zastosować zabiegi fizykalne o działaniu przeciwobrzękowym oraz przeciwzapalnym w postaci: lampy Solux z filtrem niebieskim, laseroterapii oraz pola magnetycznego. W przypadku dłużej utrzymujących się dolegliwości bólowych stosuje się jontoforezę z lekiem przeciwzapalnym. Przy zaburzeniach naczynioruchowych wskazane jest stosowanie prądów interferencyjnych średniej częstotliwości. Można zastosować też masaż ręczny w celu rozluźnienia aparatu torebkowo-więzadłowego oraz lekką poizometryczną relaksację w kierunku zgięcia wyprostu.