Fizjoterapia niemowląt i dzieci z zespołem Downa

Z publikacji dowiesz się:

• Kiedy i jak często występuje zespół Downa (ZD)?
• Jakie są rodzaje ZD?
• Jakie cechy dysmorficzne przejawiają osoby z trisomią 21?
• Jak przebiega ich rozwój?
• Jakie zaburzenia i opóźnienia rozwojowe występują w poszczególnych układach organizmu?
• Czym wyróżniają się narządy zmysłów u osób z ZD?
• Jak przebiega diagnostyka ZD?
• Jak powinna przebiegać rehabilitacją niemowlęcia z ZD?
• Jakie są zalecenia terapeutyczne przy rehabilitacji dzieci z ZD?
• Jak diagnozuje się i leczy postawy ciała u dzieci z trisomią 21?
• Jak diagnozuje się i leczy u nich nadmierną ruchomość stawów?
• Jakie zastosowanie we wspomaganiu prawidłowego rozwoju u dziecka z zespołem Downa ma masaż Shantala?
• Jak się go przeprowadza?

Ponadto otrzymasz instrukcje 9 ćwiczeń na różnego rodzaju wady postawy, 5 ćwiczeń dla dzieci z nadmierną ruchomością stawów oraz dokładne instrukcje wykonania masażu Shantala. Charakterystyka ZD i ćwiczenia fizjoterapeutyczne zostały opisane w zrozumiały i precyzyjny sposób i wiele z ćwiczeń nie wymaga specjalistycznych przyborów, dzięki czemu ćwiczenia te można wykonywać też w domu.

Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w tym minibooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości. Publikacja stanowi cenną pomoc w procesie fizjoterapii dzieci z zespołem Downa. 

Spis treści:

Fizjoterapia niemowląt i dzieci z zespołem Downa 5

Podziały zespołu Downa 6 Cechy dysmorficzne 7

Rozwój fizyczny 9

Objawy zespołu Downa 10

Diagnostyka u niemowląt i dzieci z zespołem Downa 17

Terapia w zespole Downa 18

Piśmiennictwo 27

Postawa ciała dzieci z Trisomią 21 28

Testy diagnostyczne 31

Wady postawy – postępowanie fizjoterapeutyczne 35

Postępowanie fizjoterapeutyczne w leczeniu skolioz u dzieci z Trisomią 21. 43

Piśmiennictwo 48

Trisomia 21. Nadmierna ruchomość stawów – testy 49

Nadmierna ruchomość stawów – ćwiczenia stabilizacyjne 53

Piśmiennictwo 59

Zastosowanie masażu Shantala we wspomaganiu prawidłowego rozwoju u dziecka z zespołem Downa 61

Piśmiennictwo 83

ROZWÓJ FIZYCZNY  

U dzieci z zespołem Downa po 12. miesiącu życia (w niektórych źródłach po 4. roku życia) i do 8. roku życia proces kościotworzenia jest opóźniony, co skutkuje spowolnieniem tempa wzrastania kości długich, a w efekcie niskim wzrostem. Po 8. roku życia zwiększa się tempo rozwoju kości długich, ale jest ono wolniejsze niż w u dzieci zdrowych. Chłopcy z zespołem Downa od 1. do 3. roku życia aż do 9. roku życia mają mniejszy obwód głowy, a po 10. roku życia jest on zbliżony do norm rozwojowych. Dziewczynki również mają mniejszy obwód głowy. Od 4. roku życia masa ciała dzieci z zespołem Downa jest większa niż u dzieci zdrowych. 

TERAPIA DZIECI 

W przypadku fizjoterapii dziecka z ZD należy stosować się do zaleceń jak dla dziecka z obniżonym napięciem mięśni, tj. prowadzić terapię w pozycjach wyższych i dążyć do zwiększenia siły mięśniowej. Trzeba pamiętać, żeby fizjoterapia nie była dla dzieci zbyt dużym obciążeniem, zwłaszcza u dzieci z wrodzonymi wadami serca.

Zawsze należy wyznaczyć cel terapii, do którego dąży się wspólnie z rodzicami.  Pracuje się nad stabilizacją części proksymalnych.

Należy zadbać o możliwie najlepszą postawę ciała, aby przeciwdziałać powstawaniu skrzywienia kręgosłupa. Trzeba ponadto dobrze przygotować stopy dziecka do obciążania i odpowiednio dobrać obuwie ze względu na wiotkość stóp. U starszych dzieci kształtuje się umiejętności wykonywania codziennych czynności i aktywności samoobsługowych oraz wytrzymałości. 

Należy dostarczyć dziecku doświadczeń sensomotorycznych – dotykowych, przedsionkowych i propriocepcji. Należy pamiętać, że czas reakcji dziecka może być wydłużony. Fizjoterapię prowadzi się na zasadach naśladownictwa, można także zastosować rysunki czy gesty. Rehabilitacja prowadzona jest na zasadach zabawy.  Przykładowo można zastosować różnorodne tory przeszkód. Ponieważ dzieci z ZD regularnie uczęszczają na fizjoterapię, należy zadbać o to, aby nie była ona dla dziecka nudna. Można ponadto wprowadzić urządzenia, takie jak np. konsole do gier. Fizjoterapeuci i rodzice, wspólnie planując terapię dziecka i jej częstotliwość, powinni także uwzględnić fakt, że dziecko potrzebuje czasu wolnego na odpoczynek i spontaniczną zabawę.