Rehabilitacja dzieci z rdzeniowym zanikiem mięśni typu pierwszego – opis przypadku

Z publikacji dowiesz się:

• Czym charakteryzuje się rdzeniowy zanik mięśni?
• Jakie jego typy możemy wyróżnić?
• Czym charakteryzuje się pacjent z SMA typu pierwszego?
• Jak wygląda rehabilitacja na przykładzie pacjentki z rdzeniowym zanikiem mięśni typu pierwszego?
• Jak często powinna odbywać się fizjoterapia?
• Jakie ćwiczenia warto wdrożyć i jak je przeprowadzić?
• Przez jaki czas pacjent powinien być pionizowany każdego dnia?

Mimo bardzo trudnej sytuacji w jakiej znajdują się pacjenci z SMA, ich położenie z roku na rok ulega poprawie. Połączenie skutecznej farmakoterapii z prawidłowo poprowadzoną fizjoterapią znacząco wypływa na wydłużenie życia i otwiera możliwości rozwoju różnorakich umiejętności, świadczy o tym również opisany w tym minibooku przypadek.

Publikacja jest kierowana zarówno do fizjoterapeutów, jak i do opiekunów małych pacjentów, którzy chcą doedukować się w temacie przebiegu rehabilitacji.

Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w tym minibooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości. Publikacja stanowi cenną pomoc w procesie leczenia i rehabilitacji dzieci, u których został zdiagnozowany rdzeniowy zanik mięśni.

Spis treści

Rehabilitacja dzieci z rdzeniowym zanikiem mięśni typu pierwszego-opis przypadku 5

Opis przypadku 6

Postępowanie fizjoterapeutyczne 8

Podsumowanie 12

Piśmiennictwo 13

POSTĘPOWANIE FIZJOTERAPEUTYCZNE

Wzmacnianie mięśni posturalnych w różnych pozycjach. Ćwiczenia mają za zadanie naukę czynnej stabilizacji, pracy poszczególnych grup mięśniowych, równowagi i podniesienie ogólnej wydolności organizmu. Szczególnie ważne jest ćwiczenie podporów i reakcji równoważnych ze względu na bezpieczeństwo i funkcję. Większość zadań ruchowych należy prowadzić w formie zabawy, ponieważ jest ona głównym celem dziecka. Zapobieganie przykurczom i pogłębianiu się zniekształceń układu szkieletowego (rozciąganie mięśni skróconych, terapia manualna).

• Ćwiczenia oddechowe polegające na mobilizacji klatki piersiowej i ruchomości żeber, nauka efektywnego kaszlu. Kinezyterapia dróg oddechowych metodą zwiększania przepływu wydechowego AFE. Mobilizacja przepony i mięśni międzyżebrowych.
• Ćwiczenia w wodzie – ćwiczenia w odciążeniu, dwa razy w tygodniu po 30 min.
• Pionizacja, siedem razy w tygodniu po 60 min.
• Zaopatrzenie ortopedyczne – odpowiednio dobrane zaopatrzenie ortopedyczne kompensuje i wspiera osłabiony układ ruchowy, przyczynia się do utrzymania prawidłowej pionowej postawy ciała i zdolności chodu oraz ułatwia czynności codzienne: gorsety, ortezy AFO, HKAFO, wózek zapewniający maksymalną niezależność oraz pionizator. Gorset powinien mieć wycięcie brzuszne umożliwiające odpowiednią pracę przepony.
• Stymulacja wielozmysłowa – wykorzystanie bodźców wzrokowych do nauki i kontroli prawidłowej postawy ciała.
• Nauka aktywnego siadu z wykorzystaniem podporu
• Masaż – opóźnia wystąpienie zaników mięśni, ma za zadanie utrzymanie fizjologicznej długości mięśnia oraz pobudzenie krążenia krwi i limfy.
• Elektrostymulacja mięśni – opóźnia zaniki mięśniowe, pozwala utrzymać jak najdłużej zdolność mięśnia do skurczu, zwiększa masę mięśniową. Dla mięśni odnerwionych stosuje się zwykle elektrostymulację dwuelektrodową, biegun ujemny łączy się z elektrodą ułożoną obwodowo. Stosuje się głównie impulsy trójkątne.