Logopedia dziecięca

Z publikacji dowiesz się:

• Jak wygląda proces nauki mówienia?
• Jakie dzieci są najbardziej zagrożone wystąpieniem wad wymowy?
• Jakie objawy i anomalie zwiastują wystąpienie wad artykulacyjnych?
• W jaki sposób można te objawy i wady rozwojowe niwelować u niemowlęcia?
• Jakie rodzaje wad wymowy możemy wyróżnić i czym się ono charakteryzują?
• Jakie wady rozwoju podniebienia wyróżniamy?
• Jak dokonuje się oceny toru oddychania?
• Jak zapobiegać patologicznemu oddychaniu u niemowlęcia?
• Jakie są niemowlęce odruchy, jak ich rozwój zależy od długości ciąży i jak się je bada?
• Jak dokonuje się oceny umiejętności ssania?
• Jak mierzy się rozwój i rozumienie mowy według Monachijskiej Diagnostyki Funkcjonalnej?
• Odpowiedzi na jakie pytania powinno dostarczyć badanie rozwoju mowy u niemowląt?

Minibook skierowany jest zarówno do fizjoterapeutów, jak i do opiekunów małych pacjentów. Opisy anomalii w rozwoju mowy i zalecenia odnośnie sposobów niwelowania ich zostały opisany w precyzyjny i zrozumiały sposób. Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w minibooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości. Publikacja stanowi cenną pomoc w procesie fizjoterapii dzieci predysponowanych do rozwinięcia wad artykulacyjnych - zachęcamy do skorzystania z niej.

Spis treści:

Logopedia 5

Ocena logopedyczna noworodków i niemowląt 5

Piśmiennictwo 23

Logopedia w świetle metody NDT-Bobath 24

Logopedia w świetle metody NDT-Bobath

Mowa czynna jest najwyżej koordynowaną funkcją korową człowieka. Ponad 70% kory mózgowej uczestniczy przy wypowiadaniu najprostszych komunikatów. Wraz z mową następuje rozwój inteligencji i życia społecznego oraz normalizacja emocjonalna. Typowy rozwój mowy zależy od prawidłowego dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego, prawidłowej koordynacji nerwowo-mięśniowej narządów artykulacyjnych, właściwych mechanizmów oddechowych, odpowiednio wykształconych narządów artykulacyjnych, sprawnego działania analizatorów, takich jak słuch, wzrok i kinestetycznych, odpowiednich warunków środowiskowych oraz prawidłowego rozwoju psychofizycznego. 

Dzieci muszą nauczyć się słyszeć różnice w dźwiękach, bo na tej podstawie będą kształtować mowę. Poprzez interakcję twarzą w twarz z rodzicem dziecko uczy się, jak produkować dźwięki i uczy się znaczenia słów.

Niemowlęta preferują mowę kierowaną (infant directed speech), czyli wysokie tony, uproszczony język, powolne tempo, zmienną intonację i głośność, stosowanie pauz pomiędzy wypowiedziami. Dlatego niemowlęta wolą słuchać mowy ludzkiej bardziej niż innych dźwięków, np. grającej zabawki. Brzmienie ludzkiego głosu fascynuje niemowlęta. Wolniejsze tempo i akcentowanie zmian zapewnia dziecku więcej wskazówek językowych i pomaga dostrzec dźwięki, które są fundamentalne dla języka.

W okresie 5.–6. miesiąca niemowlęta zaczynają wydawać dźwięki podobne do dźwięków mowy, ale nie mają one jeszcze znaczenia.  Gaworzenie jest naśladowaniem dźwięków otoczenia, ale także próbą powtarzania uprzednio usłyszanych lub wytworzonych dźwięków. Gaworzenie rozwija się u tych dzieci, które słyszą i które są bodźcowane „mów do mnie, to ja będę mówił do ciebie”.

Przed 1. rokiem życia niemowlęta mówią swoje pierwsze słowa, zwykle jest to rozwinięcie gaworzenia. Do 2. roku życia dzieci mają słownik zawierający kilkaset słów, a do 6. roku życia – około 10 000. Kiedy słownik niemowlęcia zawiera około 50 słów, dziecko zaczyna szybko go rozbudowywać w rozmiarze 50–100 słów na miesiąc; są to głównie rzeczowniki. Ten zryw języka nazywany jest eksplozją nazewnictwa i występuje około 18. miesiąca życia. Tempo rozwoju słownika dziecka zależy od ilości rozmów.