Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS)

Z publikacji dowiesz się:

• Czym jest MIZS i jak się objawia?
• Czym różni się postać uogólniona od wielostawowej?
• Jakie zmiany radiologiczne można zaobserwować?
• Jakie są kryteria rozpoznawcze według ARA?
• Czym charakteryzuje się i jak przebiega postępowanie lecznicze?
• Jak powinno wyglądać prawidłowo poprowadzone postępowanie rehabilitacyjne?
• Czym charakteryzuje się wczesny okres postępowania usprawniającego?

Publikacja jest kierowana zarówno do fizjoterapeutów, jak i do opiekunów pacjentów, którzy chcą zadbać o prawidłowy przebieg rehabilitacji. Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w tym minibooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości. Minibook stanowi cenną pomoc w procesie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji osób z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów.   

Spis treści

Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów MIZS arthritis chronica juvenilis 5

Opis jednostki chorobowej 5

Przykłady ćwiczeń 13

Ćwiczenie nr 1 Poprawa ruchomości i czucia głębokiego stawu kolanowego przykład nr 1 13

Ćwiczenie nr 2 Poprawa ruchomości i czucia głębokiego stawu kolanowego przykład nr 2 15

Ćwiczenie nr 3 Poprawa działania mięśni głębokich i skośnych brzucha 16

Ćwiczenie nr 4 Rozciągnięcie torebki stawowej stawu biodrowego 17

Ćwiczenie nr 5 Rozciągnięcie mięśni tylnych uda oraz mięśni pośladkowych 18

Ćwiczenie nr 6 Rozciąganie mięśnia czworogłowego uda 19

Ćwiczenie nr 7 Poprawa ruchomości stawów kręgosłupa 20

Ćwiczenie nr 8 Poprawa rotacji w kręgosłupie oraz w stawie biodrowym 21

Ćwiczenie nr 9 Uzyskanie przyrostu mięśniowego profilaktyka zaników mięśni 23

Ćwiczenie nr 10 Rozciąganie przedniej grupy mięśni uda 24

Ćwiczenie nr 11 Poprawa siły i elastyczności mięśni kończyn dolnych przykład nr 1 26

Ćwiczenie nr 12 Poprawa siły i elastyczności mięśni kończyn dolnych przykład nr 2 28

Ćwiczenie nr 13 Ćwiczenie stawu kolanowego 29

Ćwiczenie nr 14 Poprawa ruchomości w stawach kończyn górnych 31

Ćwiczenie nr 15 Wzmocnienie koncentrycznych mięśni brzucha 32

Ćwiczenie nr 16 Poprawa czucia głębokiego uruchomienie działania mięśnia prostownika grzbietu 34

Ćwiczenie nr 17 Poprawa ruchomości klatki piersiowej wzmacnianie mięśni grzbietu poprawa czucia głębokiego 35

Ćwiczenie nr 18 Uruchomienie i zaangażowanie mięśni klatki piersiowej w tym mięśni piersiowych 36

Ćwiczenie nr 19 Zaangażowanie mięśni klatki piersiowej w tym mięśni piersiowych 38

Ćwiczenie nr 20 Zaangażowanie i rozciągnięcie mięśni piersiowych większych i mniejszych 40

Rehabilitacja dziecka z MIZS

• Powinna być prowadzona cały czas choroby − zarówno w okresie zaostrzeń, jak

i remisji choroby;

• Powinna być dobrana do wieku, zainteresowań oraz stanu funkcjonalnego dziecka;
• Obejmuje 3 wielkie filary: rehabilitacji: kinezyterapię, fizykoterapię oraz terapię zajęciową;
• Wykorzystuje wszystkie możliwe metody zmniejszające ból oraz odtworzeniu >prawidłowej funkcji mięśni;
• Poprawa elastyczności chorych struktur oraz zmniejszenie nadmiernego napięcia mięśni, które pociągają z kolei struktury kostne w nieprawidłowych kierunkach, doprowadzając do kompresji w stawach (stosuje się terapię manualną oraz terapię tkanek miękkich, w tym uwalnianie punktów spustowych);
• Zmniejszenie przykurczu torebkowego powstającego przez przedłużający się stan zapalny;
• Rozciągnięcie mięśni powodujących przykurcz stawu kolanowego, a co za tym idzie − przywrócenie prawidłowego stereotypu chodu (zazwyczaj u pacjentów z MPZS skrócona jest faza podporu, aby uniknąć obciążenia chorego stawu);
• W przypadku wyczerpania się wszystkich metod oraz braku skuteczności powyższych metod konieczne jest przeprowadzenie leczenia operacyjnego.

Analiza funkcjonalna dziecka z MIZS obejmuje:

• obserwację: sposobu poruszania dziecka, wykonywania codziennych pozycji, ubierania i rozbierania się dziecka, przyjmowania różnych pozycji, wyrazu twarzy;
• podczas stania: ocenę postawy ciała i chodu w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej, w tym szczególnie ważne ustawienie miednicy, osi kończyn, stóp;
• podczas leżenia tyłem: ułożenie kończyn, zachowanie ich osi (szczególnie kolana), ewentualne występowanie wysięku (test balotowania rzepki), obrzęku, płynność i zakres ruchów w stawach kończyn dolnych, ruchomość rzepki, układ więzadłowy kolana, diagnozowanie ewentualnego zaburzenia układu mięśniowego (mięśnia obszernego przyśrodkowego, ewentualnego przykurczu mięśnia czworogłowego uda oraz mięśnia biodrowo-lędźwiowego)