Postępowanie rehabilitacyjne w leczeniu złamań kości stopy

Z publikacji dowiesz się:

• Z jakimi konsekwencjami wiążą się złamania kości stopy?
• Co należy uwzględniać w planowaniu leczenia?
• Na czym oparta jest diagnostyka złamań stopy?
• Kiedy poszczególne rodzaje kości najczęściej ulegają złamaniom?
• Jakie objawy, dolegliwości i powikłania towarzyszą tym urazom?
• Jak każde z nich się diagnozuje i leczy?
• Ile wynosi przeciętny czas zrostu?
• Jakie są rodzaje złamań poszczególnych kości stopy?
• Na czym polega leczenie zachowawcze i operacyjne i kiedy się je stosuje?
• Jak przebiega rehabilitacja po operacjach?
• Jak wygląda rehabilitacji przy złamaniach wieloodłamowych?
• Jak przebiega leczeniu przy złamaniach stawu Lisfranca?
• W jaki sposób zabezpiecza się skontuzjowaną kończynę?

Przy czym omówiony został odrębnie każdy rodzaj złamania, a więc zapoznasz się z prawidłową diagnostyką i postępowaniem operacyjnym dla każdnego z ich.

Publikacja jest kierowana zarówno do fizjoterapeutów, jak i do samych pacjentów, którzy chcą się doedukować w temacie swoich dolegliwości i przebiegu rehabilitacji. Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w tym minibooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości. Publikacja stanowi cenną pomoc w procesie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji osób, które doznały złamania kości stopy. 

Spis treści:

1. Złamania kości piętowej i skokowej 5

Złamania kości piętowej 6

Złamania kości skokowej 14

Piśmiennictwo 19

2. Złamania kości stępu, śródstopia oraz palców 21

Złamania kości stępu 21

Złamania kości łódkowatej 21

Złamania kości sześciennej 22

Złamania kości klinowatych 23

Złamania w stawie Choparta 23

Złamania ze zwichnięciem w stawie Lisfranca 26

Złamania kości śródstopia i paliczków 30

Złamania palucha 34

Złamania przeciążeniowe/zmęczeniowe 34

Postępowanie rehabilitacyjne 37

Leczenie fizykalne 39

Terapia manualna. Metoda B. Mulligana 45

Piśmiennictwo 46

Postępowanie rehabilitacyjne

Celem postępowania, niezależnie od decyzji co do leczenia zachowawczego, czy operacyjnego, jest ograniczenie skutków stanu pourazowego. Postępowanie lecznicze, zwłaszcza w pierwszym okresie po urazie, musi uwzględniać profilaktykę przeciwzakrzepową oraz przeciwobrzękową, działania przeciwbólowe, w oparciu o zabiegi fizykalne, farmakologię oraz kompresjoterapię czy inne metody, jak drenaż limfatyczny, kinesiotaping, ćwiczenia izometryczne mięśni uda oraz podudzia, ćwiczenia zakresu ruchu w stawach kolanowym oraz biodrowym. W razie konieczności, w leczeniu farmakologicznym uwzględnia się stosowanie antybiotyków.

Możliwie wcześnie po operacji, zgodnie z zaleceniami oraz stanem klinicznym pacjenta, należy wprowadzić do leczenia trening sensomotoryczny z częściowym obciążaniem, z zachowaniem zasady bezbolesności stosowanych ćwiczeń.

W postępowaniu rehabilitacyjnym po złamaniach kości stopy poza kinezyterapia, obejmującą ćwiczenia bierne, czynne, czynno-bierne, izometryczne, ekscentryczne, ogólnorozwojowe, prowadzi się ćwiczenia koordynacyjne, synergistyczne, ćwiczenia przywracające właściwy stereotyp chodu, kinezyterapię oddechową oraz szereg metod, ukierunkowanych m.in.: stymulację propriocepcji, na poprawę zakresu ruchu, poprawę stabilności podporu czy ekonomii chodu, z wykorzystaniem wzorców i technik PNF (techniki stabilizacji zwrotnej czy rytmicznej stabilizacji), ćwiczenia głębokiej stabilizacji, terapię manualna (Kaltenborn, Cyriax, Maitland, inne), terapię powięziową i terapię punktów spustowych, pracę w otwartym i zamkniętym łańcuchu kinetycznym, ćwiczenia propriocepcji, kinesiotaping czy ćwiczenia z użyciem taśm elastycznych, hantli, innych.

Nauka i doskonalenie wzorców chodu po operacji i unieruchomieniu pooperacyjnym, powinna zakładać naukę chodu o dwóch kulach łokciowych i przy pomocy terapeuty. Utrzymywanie podczas chodu kontaktu z podłożem lub zachowanie częściowego obciążenia, działa stymulująco na układ sensomotoryczny [13]. Do programu rehabilitacji należy również włączyć ćwiczenia wzmacniające kończyny górne, jako przygotowanie i ułatwienie do lokomocji z użyciem kul łokciowych.

Ćwiczenia propriocepcji prowadzi się celem poprawy czucia ruchów oraz pozycji w stawach zw. kinestezją. Podczas prowadzenia ćwiczeń należy pamiętać, by ćwiczenia nie miały zbyt forsownego charakteru i by nie były bolesne dla pacjenta, co mogłoby zaburzyć proces gojenia tkanek i skutkować reakcją zapalna (14].