Postępowanie profilaktyczne
Podstawową składową postępowania profilaktycznego jest zmiana nawyków pacjentów, rezygnacja z długotrwałych pozycji statycznych na rzecz odpowiednio dobranej aktywności fizycznej, zmiany dotyczące noszonego obuwia, w tym rezygnacja z butów na obcasie, stosowanie wkładek hydrożelowych lub sylikonowych pod pięty, dobrze amortyzujących wstrząsy. Ważną częścią leczenia jest redukcja masy ciała oraz dbałość o częsty odpoczynek. W sytuacji braku poprawy zaleca się podwyższenie obcasa o 2–3 cm celem przeniesienia masy ciała na przodostopie.
Uzupełnieniem terapii mogą być ćwiczenia pilates, które mają na celu wzmocnieniu układu mięśniowego (części głębokiej – stabilizacyjnej i powierzchownej – ruchowej) oraz oddziaływanie od wewnątrz ciała na powierzchowny system mięśniowo-powięziowy.
Postępowanie rehabilitacyjne
Metody terapeutyczne
Postępowanie kinezyterapeutyczne prowadzi się pod kątem poprawy funkcji mięśni, w tym uelastycznienia struktur mięśniowych oraz ograniczenia wtórnych skutków procesów zapalnych: mięśni zginaczy krótkich palców, mięśnia brzuchatego łydki, mięśni kulszowo-goleniowych czy ścięgna Achillesa.
Ćwiczenie rozciągające wykonuje się przez okres ok. 7–10 s, przy 10 powtórzeniach w jednej serii i trzech seriach w ciągu dnia. Ćwiczenia należy wykonywać codziennie przez okres 6–8 tygodni. Pierwszą serię najlepiej wykonywać zaraz po obudzeniu się, bez obciążenia struktur mięśniowo-ścięgnistych, pozostałe po okresie odpoczynku.
Istotnym uzupełnieniem postępowania rehabilitacyjnego w leczeniu ostrogi piętowej są procedury manualne oparte na terapii punktów spustowych deaktywowanych punktowo w miejscu bólu, masaż poprzeczny całego rozcięgna podeszwowego oraz obszaru łydki i terapia manualna obszaru powięzi.
W ostrodze piętowej masaż punktów spustowych wykonuje się w obszarze mięśnia zginacza krótkiego palców oraz mięśnia czworobocznego podeszwy. Lokalizacja punktów: mięsień zginacz krótki palców – w brzuścu mięśnia w proksymalnej środkowej okolicy podeszwy stopy; mięsień czworoboczny podeszwy – bezpośrednio przed piętą; palpację wykonuje się przez rozcięgno podeszwowe.
Uzupełnieniem terapii może być taping medyczny, zmniejszający stan zapalny, rozluźniający mięśnie, działający przeciwbólowo i stymulujący procesy gojenia. W leczeniu ostrogi piętowej stosuje się dwie techniki plastrowania: mięśniową – celem odciążenia mięśni i więzadłową – celem odciążenia więzadeł, zaaplikowanych na podeszwę stopy oraz rozcięgno podeszwowe i brzusiec mięśnia brzuchatego łydki. Baza – guz piętowy, końce – boczne strony podudzia, po stronie przyczepów mięśnia brzuchatego łydki oraz od guza piętowego wachlarzowato do poszczególnych paliczków środkowych (mięsień zginacz krótki palców). Dodatkowo plastrowanie pomiędzy kostkami boczną i przyśrodkową, przez podstawę pięty, dla lepszej stabilizacji plastrowania.
