Etapy procedury badawczej
Procedura badawcza powinna składać się z wywiadu, diagnozy anatomiczno-fizjologicznej, badania artykulacji oraz rekomendacji terapeutycznej (planu terapii).
1| Wywiad w przypadku dziecka, oprócz oczywiście informacji na temat jego wieku i ogólnego rozwoju psychomotorycznego, powinien mocno opierać się na danych medycznych, takich jak: czynniki prenatalne i perinatalne, które mogłyby wpływać, np. na napięcie mięśniowe dziecka; stan zdrowia, w tym podatność na infekcje dróg oddechowych, migdałów oraz jamy ustnej; występujące współzaburzenia i deficyty, np. słuchu; dotyczące jedzenia i picia oraz ewentualnych trudności w tym zakresie. Wywiad dotyczący osoby dorosłej będzie opierał się przede wszystkim na danych medycznych oraz ewentualnych informacjach dotyczących wcześniejszych terapii. Warto też dopytać pacjenta, kiedy odczuwa największy dyskomfort w czasie mowienia oraz czy towarzyszą mu jakieś zaburzone funkcje, np. połykania lub gryzienia.
2| Diagnoza anatomiczno-funkcjonalna, zarówno dziecka, jak i osoby dorosłej, powinna zawierać ocenę:
• anatomii i fizjologii języka (struktury, wielkości, ruchomości), w tym również jego wędzidełka,
• anatomii i fizjologii warg oraz ich wędzidełek
• anatomii i fizjologii policzków z wędzidełkami,
• zębów (budowy, braków, próchnicy, przerw),
• zgryzu (przodozgryzu, tyłozgryzu, otwartego, krzyżowego, głębokiego),
• anatomii i fizjologii podniebienia twardego i miękkiego (kształtu i ruchomości),
