Urazy stawu skokowo-goleniowego i stopy w sporcie

Z publikacji dowiesz się:

• Jakie sposoby leczenia stosować?
• Jakie 6 fundamentalnych zasad rehabilitacji wyróżniamy?
• Jak wykonać głęboki masaż poprzeczny wg Cyriaxa?
• Na czym polega mobilizacja stawu stępowo-środstopnego oraz poprzecznego stępu wg Sachsego?
• W jaki sposób stosować metodę suchego igłowania?
• Które czynniki sprzyjają zapaleniu powięzi?
• W jaki sposób wykonać laseroterapię wysokoenergetyczną?
• Jakie inne najczęstsze dysfunkcje stawu skokowego wymieniamy?

Dodatkowo otrzymasz liczne zdjęcia i opisy obrazujące prawidłowe zastosowanie opisanych metod terapeutycznych. Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w tym ebooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości.

Spis treści:

Urazy stawu skokowo-goleniowego i stopy 5

Kontuzje stawu skokowego 5

Budowa stawu skokowego 5

Sposoby leczenia 6

Skręcenie stawu skokowo-goleniowego 10

6 fundamentalnych zasad rehabilitacji 10

Zabiegi fizykoterapeutyczne 12

Rozcięgno podeszwowe (powięź szeroka stopy) 20

Ścięgno Achillesa 28

Tendinitis 30

Tendinosis 32

Charakterystyka innych najczęstszych dysfunkcji tej stawu skokowego 33

Zespół wklinowania tylnego i kostki trójkątnej 34

Zespół kanału stępu 34

Deformacja Haglunda 35

Piśmiennictwo 36

SPOSOBY LECZENIA

W sytuacji, kiedy pacjent nie jest w stanie określić jasno mechanizmu powstania urazu, a masywny, rozlany obrzęk nie pozwoli nam rownież na precyzyjne – palpacyjne badanie uszkodzonej struktury, pomocne okaże się wykonanie testow rożnicowych. Pozwalają one w dokładnym odnalezieniu miejsca uszkodzenia i sprawią, że prowadzona przez nas terapia będzie celowana, a co za tym idzie, skuteczna.

Więzadło trojgraniaste – terapeuta stabilizuje podudzie w bocznej, dolnej 1/3 części, drugą ręką wybiera maksymalne zakresy ruchu w trzech komponentach: zgięcie podeszwowe, odwiedzenie i pronacja. Po uzyskaniu maksymalnego zakresu wykonuje delikatne pulsowanie prowokując więzadło trojgraniaste.

Więzadła skokowo-strzałkowe – terapeuta stabilizuje podudzie w przyśrodkowej, dolnej 1/3 części, drugą ręką wybiera maksymalne zakresy w trzech komponentach: zgięcie podeszwowe stopy, przywiedzenie i supinacja. Po uzyskaniu maksymalnego zakresu ruchu wykonuje delikatne pulsowanie, prowokując więzadła skokowo strzałkowe. Test szuflady przedniej wykonuje się przesuwając w kierunku przednim kość skokową przy jednoczesnym stabilizowaniu kości podudzia, nad kostkami. Prowokowanie ruchu oraz ocena oporu końcowego powinna być, jak zawsze w każdych testach niestabilności, porownana ze strona zdrową.

ZABIEGI FIZYKOTERAPEUTYCZNE

Włączenie zabiegów fizykoterapeutycznych w pierwszej fazie leczenia znacząco podwyższy skuteczność terapii. Z szerokiej palety zabiegów o charakterze przeciwzapalnym na szczególną uwagę zasługuje laseroterapia wysokoenergetyczna. Można ją wykonywać codziennie, jednakże parametry – tryb pracy lasera – należy skalibrować tak, aby nie uzyskać dużego efektu przegrzania leczonej tkanki. W zależności od używanego aparatu zastosowanie znajdzie tryb pracy impulsowej lub stochastycznej.

Proponowane parametry zabiegu:

• moc: 7–10 W,
• energia: 800–1000 J,
• technika: punktowa.

W miarę ustępowania obrzęku i ostrego stanu zapalnego wysokoenergetyczną terapię laserową można poszerzyć o kolejną sekcję zabiegową obejmującą zarówno uszkodzenie, jak i jego okolicę. Proponowane parametry zabiegu:

• moc: 7–10 W,
• energia: 2000–2500 J (narastająco z kolejnym zabiegami),>
• technika: labilna,
• tryb pracy: ciągły.