Postępowanie rehabilitacyjne w leczeniu zespołu Sudecka

Z publikacji dowiesz się:

• Czym jest Zespół Sudecka i jak się objawia?
• Jakie są przyczyny jego wystąpienia?
• Jakie są zalecenia odnośnie leczenia i rehabilitacji?
• Jakie są etapy rozwoju Zespołu Sudecka?
• Na czym opiera się diagnostyka tej choroby?
• Jakie metody badawcze się wykorzystuje?
• Co obejmuje leczenie farmakologiczne i chirurgiczne?
• Jak przebiega rehabilitacja w poszczególnych fazach leczenia i jakie zabiegi obejmuje?
• Jaką rolę pełni kinezyterapia i jakie ćwiczenia są w niej stosowane?

Publikacja jest kierowana zarówno do fizjoterapeutów, jak i do samych pacjentów, którzy chcą zadbać o prawidłowy przebieg rehabilitacji. Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w tym minibooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości. Minibook stanowi cenną pomoc w procesie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji osób z zespołem Sudecka.   

Spis treści:

Postępowanie rehabilitacyjne w leczeniu Zespołu Sudecka 5

Charakterystyka Zespołu Sudecka 5

Patogeneza Zespołu Sudecka 6

Etapy rozwoju Zespołu Sudecka 7

Diagnostyka Zespołu Sudecka 8

Diagnostyka obrazowa 10

Badanie kliniczne 12

Leczenie Zespołu Sudecka 13

Postępowanie rehabilitacyjne 15

Piśmiennictwo 21

Leczenie Zespołu Sudecka

Leczenie Zespołu Sudecka charakteryzuje kompleksowość postępowania, obejmująca: farmakoterapię, fizykoterapię, kinezyterapię, a nawet psychoterapię. Postępowanie lecznicze dobierane jest odpowiednio do fazy, w której pacjent się znajduje [4, 22, 23), a przede wszystkim - co powinno być podstawą postępowania leczniczego - do aktualnych objawów chorobowych, które mogą przeplatać się z okresami choroby.

Postępowanie rehabilitacyjne

Postępowanie rehabilitacyjne powinno opierać się na aktualnych objawach choroby i prowadzić do redukcji objawów bólowych oraz poprawy parametrów funkcjonalnych chorej kończyny.

Stosowane zabiegi zależne są od występujących objawów, ich nasilenia oraz odpowiedzi pacjenta na zastosowane leczenie [19].

 I okres leczenia

Leczenie w okresie I polega na działaniu przeciwbólowym i przeciwwysiękowym. Metody wykorzystywane w prewencji dopełnia się przez unieruchomienie chorej kończyny, ochłodzenie oraz łagodną fizjoterapię. W razie ostrej aplikuje się kąpiele oziębiające zdrową kończynę, mające za zadanie wykorzystanie efektu reakcji odruchowej. Leczenie farmakologiczne opiera się na podawaniu leków NLPZ (kwas acetylosalicylowy, diklofenak, ketoprofen, meloksykam, ibuprofen, naproksen, indometacyna), a przy stałych bólach leków przeciwbólowych (tramadol). Osłabienie psychiki pacjenta spowodowane istnieniem uciążliwych objawów leczone jest antydepresantami (amitryptylina, doksepina, nortryptylina).

 Przy braku poprawy zaleca się podanie opioidów (morfina, kodeina, propoksyfina) [5, 23]. Blokady obwodowe lub zwojowe wykorzystuje się do przerwania patologicznego odruchu układu autonomicznego. Bardzo dobre rezultaty otrzymuje się, stosując lokalną dożylną blokadę, która oparta jest na technice regionalnego znieczulenia dożylnego o nazwie blok Biera. Blokada umożliwia uzyskanie wysokiego stężenia leku w miejscu wystąpienia choroby, nieosiągalnym w zastosowaniu ogólnym. Lek sympatykolityczny (guanetydyna, fentolamina, prylokaina) aplikuje się dożylnie do kończyny, z której wcześniej wyciśnięto krew i włożono pneumatyczną opaskę uciskową. W czasie 20 minut utrzymuje się zaciśniętą opaskę. Blokadę powtarza się 23 razy w tygodniu w serii 34. Guanetydyna jest adrenergicznym blokerem, który zajmuje miejsce magazynowanej neuroadrenaliny w zakończeniach nerwów współczulnych. w konsekwencji otrzymuje się rozszerzenie naczyń krwionośnych (1, 5).